Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. An eiusdem modi? Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Quo tandem modo? Duo Reges: constructio interrete. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Nemo igitur esse beatus potest.

Illa autem, morbum, egestatem, dolorem, non appello m a l a,
sed, si libet, r e i e c t a n e a.

Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura
profectae subito a sapientia relictae sint.

Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?
Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.
Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?
Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet.
Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;

Bork: Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo, sed etiam, ut tu vis, solum bonum videri.
Verum audiamus.: At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides.
Bork: Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus?
Bork: Utilitatis causa amicitia est quaesita.

At, si voluptas esset bonum, desideraret.
His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat.
At multis se probavit.
Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia.
Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;
Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?

Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.

Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Quare ad ea primum, si videtur;

Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit.